De gebroken spiegel

Nu het stof is neergedaald en het er niet meer toe doet, publiceer ik graag mijn vertaling van het gedicht van Jacques Prévert waarover het een en ander te doen is geweest.

De gebroken spiegel

Het kereltje dat maar liedjes zong
het kereltje dat maar danste in mij
dat kereltje was ik ooit, jong
Toen het kr-krak zijn schoenveter brak
lag elke kraam op het feestterrein
in enen ingestort – plat
en in de stilte, het feest was voorbij
in die leegte, leegte in mij
hoorde ik je hartelijke stem
al rafelig, nog fragiel
nog kinderlijk, al melancholiek
van ver riep je mijn naam
en ik legde mijn hand op mijn hart
waar bloedend rood
scherp ontroerden
de zeven spiegelscherven van jouw sterrenlach.

Jacques Prévert