De verwondering daarrond

zo nacht dat
de Melkweg een baldakijn
het schelpenpad een glas
onder zijn hak

zo nacht dat
zijn adem de baslijn
pasgeboren polsslag de melodie
boven de branding

zo dag ooit dat
vreemde ogen koplampen
stomme chemie een nieuwe toekomst
leek

zo nacht toen dat
de warme duinpan drijfzand
kou eigen schuld en schaamte eb
om haar enkels

zo nacht nu dat
onder dekking van het donker
licht haar vindt
zij zich weer herkent
in het wij dat hij
al die tijd voor haar
bewaarde

de verwondering daarrond